Jak spełnić wymagania konstrukcyjne kabla?

Wymagania dotyczące konstrukcji kabli

Przed ułożeniem kabla należy sprawdzić, czy kabel nie posiada uszkodzeń mechanicznych oraz czy szpula kabla jest nienaruszona.Dla kabli o napięciu 3 kV i większym należy przeprowadzić próbę napięciową.Dla kabli poniżej 1 kV megaomomierz 1 kVmoże być używany do pomiaru rezystancji izolacji.Wartość rezystancji izolacji jest na ogół nie mniejsza niż 10MΩ.

Przed rozpoczęciem prac wykopowych w kanale kablowym należy dokładnie zapoznać się z podziemnymi rurociągami, jakością gleby i ukształtowaniem terenu budowy.Podczas kopania rowów na obszarach, na których znajdują się podziemne rurociągi, należy podjąć środki zapobiegające uszkodzeniu rurociągów.Podczas kopania rowów w pobliżu słupów lub budynków należy podjąć środki zapobiegające zawaleniu się.

Stosunek promienia gięcia kabla do średnicy zewnętrznej kabla nie powinien być mniejszy od podanych wartości:

W przypadku wielożyłowych kabli elektroenergetycznych w izolacji papierowej, powłoka ołowiana jest 15 razy większa, a aluminiowa jest 25 razy większa.

W przypadku jednożyłowych kabli zasilających w izolacji papierowej, zarówno osłona ołowiana, jak i osłona aluminiowa są 25 razy większe.

W przypadku kabli sterowniczych w izolacji papierowej, osłona ołowiana jest 10-krotna, a aluminiowa - 15-krotna.

W przypadku kabli wielożyłowych lub jednożyłowych w izolacji gumowej lub plastikowej kabel zbrojony jest 10 razy większy, a kabel nieuzbrojony 6 razy.

W przypadku prostego odcinka linii kablowej znajdującej się bezpośrednio w ziemi, jeżeli nie ma tam stałego budynku, należy wkopać znaczniki, a także w miejscach połączeń i narożników.

Gdy kabel zasilający 10 kV w izolacji papierowej impregnowanej olejem jest konstruowany w warunkach temperatury otoczenia poniżej 0℃należy zastosować metodę ogrzewania, aby zwiększyć temperaturę otoczenia lub podgrzać kabel przepuszczając prąd.Podczas ogrzewania poprzez przepływ prądu wartość prądu nie powinna przekraczać wartości prądu znamionowego dopuszczalnego przez kabel, a temperatura powierzchni kabla nie powinna przekraczać 35℃.

Jeżeli długość linii kablowej nie przekracza długości produkcyjnej producenta, należy zastosować cały kabel i w miarę możliwości unikać złączy.Jeżeli konieczne jest wykonanie złączy, należy je umieścić przy włazie lub otworze wejściowym rowu kablowego lub tunelu kablowego i dobrze oznaczyć.

Kable bezpośrednio zakopane pod ziemią należy zabezpieczyć warstwą pancerza i antykorozyjną.

W przypadku kabli zakopanych bezpośrednio pod ziemią, przed zakopaniem dno wykopu należy wyrównać i zagęścić.Teren wokół kabli należy wypełnić drobną ziemią lub lessem o grubości 100 mm.Warstwę gruntu należy przykryć stałą nasadką betonową, a złącza pośrednie zabezpieczyć płaszczem betonowym.Nie należy zakopywać kabli w warstwach gleby ze śmieciami.

Głębokość ułożenia bezpośrednio zakopanych kabli o napięciu 10 kV i niższym jest z reguły nie mniejsza niż 0,7 m, a na terenach rolniczych nie mniejsza niż 1 m.

Kable układane w rowach i tunelach kablowych należy oznakować znakami na końcach wyprowadzeń, zaciskach, złączach pośrednich i miejscach zmiany kierunku, wskazując specyfikację kabla, modele, obwody i przeznaczenie do konserwacji.Kiedy kabel wchodzi do wewnętrznego rowu lub kanału, należy usunąć warstwę antykorozyjną (z wyjątkiem zabezpieczenia rur) i nałożyć farbę antykorozyjną.

W przypadku układania kabli w betonowych bloczkach rurowych należy wykonać studzienki kanalizacyjne.Odległość pomiędzy studzienkami nie powinna być większa niż 50m.

Studzienki należy montować w tunelach kablowych, w których znajdują się zakręty, odgałęzienia, studnie oraz w miejscach o dużych różnicach wysokości terenu.Odległość pomiędzy studzienkami na prostych odcinkach nie powinna przekraczać 150m.

Oprócz żelbetowych skrzynek ochronnych jako pośrednie złącza kablowe można zastosować rury betonowe lub rury z twardego tworzywa sztucznego.

Jeżeli długość kabla przechodzącego przez rurę ochronną jest mniejsza niż 30m, średnica wewnętrzna rury ochronnej o przekroju prostym powinna być nie mniejsza niż 1,5-krotność zewnętrznej średnicy kabla, a przy jednym zakręcie nie mniejsza niż 2,0-krotność, i nie mniej niż 2,5 razy, gdy są dwa zakręty.Jeżeli długość kabla przechodzącego przez rurę ochronną jest większa niż 30 m (ograniczona do prostych odcinków), wewnętrzna średnica rury ochronnej powinna być nie mniejsza niż 2,5-krotność zewnętrznej średnicy kabla.

Podłączenie żył kabla należy wykonać za pomocą tulejki okrągłej.Żyły miedziane należy zaprasowywać lub spawać za pomocą tulejek miedzianych, natomiast żyły aluminiowe należy zagniatać za pomocą tulejek aluminiowych.Do łączenia kabli miedzianych i aluminiowych należy stosować rurki przejściowe miedziano-aluminiowe.

Wszystkie kable z rdzeniem aluminiowym są zaciskane i przed zaciśnięciem należy usunąć warstwę tlenku.Ogólna konstrukcja tulei po zaprasowaniu nie powinna być zdeformowana i wygięta.

Przed zasypaniem należy sprawdzić wszystkie kable zakopane pod ziemią pod kątem ukrytych robót, a następnie sporządzić rysunek końcowy wskazujący konkretne współrzędne, lokalizację i kierunek.

Spawanie metali nieżelaznych i uszczelek metalowych (powszechnie znane jako uszczelnienie ołowiane) powinno być mocne.

Przy układaniu kabli na zewnątrz, przechodząc przez otwór kablowy lub właz, każdy kabel należy oznaczyć tabliczką z tworzywa sztucznego, a farbą należy oznaczyć przeznaczenie, ścieżkę, specyfikację kabla i datę ułożenia kabla.

W przypadku projektów podtynkowego układania kabli na zewnątrz rysunek wykonawczy należy przekazać jednostce operacyjnej w celu konserwacji i zarządzania, gdy projekt zostanie ukończony i dostarczony do akceptacji.